تحقیق استاد شهريار

تعداد صفحات: 7

قالب بندی: ورد

استاد شهريار
سيد محـمـد حسين بهـجـت تـبـريـزي در سال 1285 شمسی در شهر تبريز ديده به جهان گشود.پدر وی حاجي ميرآقا خشگـنابي است که از سادات خشگـناب ( قـريه نزديک قره چـمن ) و از وکـلاي مميز دادگـستـري تـبـريز و مردي فاضل و خوش محاوره و از خوش نويسان دورهً خود و با ايمان و کريم الطبع بوده است و در سال 1313 مرحوم و در قـم مـدفون شد.
شهـريار تحـصـيلات خود را در مدرسه متحده , فيوضات  تـبـريز و دارالفـنون تهـران خوانده و تا کـلاس آخر مـدرسهً طب تحـصيل کرده است ولي در سال آخر دست تقدير او را به دام عشقی نا فرجام گرفتار ساخت و اين ناکامی موهبتی بود الهی, که آتش درون و سوز التهاب شاعر را شعله ور ساخت و در سلک صاحبدلان در آمد.
وی ابتدا در اشعارش بهجت تخلص می کرد. ولی بعدا دوبار برای انتخاب تخلص با ديوان حافظ فال گرفت و يک بار مصراع:
 «که چرخ اين سکه ی دولت به نام شهرياران زد»
 و بار ديگر
«روم به شهر خود و شهريار خود باشم»
 آمد از اين رو تخلص شعر خود را به شهريار تبديل کرد.
شهريار برای گذراندن زندگی خود و خانواده اش چـنـد سالي در ادارهً ثـبت اسناد نيشابور و مشهـد خـدمت کرد و در سال 1315 در بانک کـشاورزي تهـران به ادامه شغل دولتی پرداخت.
شهـرت شهـريار تـقـريـباً بي سابقه است، تمام کشورهاي فارسي زبان و ترک زبان، بلکه هـر جا که ترجـمهً يک قـطعـه او رفته باشد، هـنر او را مي سـتايـند. منظومهً «حـيـدر بابا» نه تـنـهـا تا کوره ده هاي آذربايجان، بلکه به ترکـيه و قـفـقاز هـم رفـته و در ترکـيه و جـمهـوري آذربايجان چـنـدين بار چاپ شده است، بدون استـثـنا ممکن نيست ترک زباني منظومه حـيـدربابا را بشنود و منـقـلب نـشود.
شهريار بی گمان در شاعری استعداد درخشان داشت.در سراسر اشعار وی روحی حساس و شاعرانه موج می زند,  خوابی که شهـريار در دوران نوجوانی ديده را مي توان به شهـرتي که پـيدا کرد تعـبـير نمود. 
وی در سيزده سالگي موقعـي که با قـافله از تـبريز به سوي تهـران حرکت کرده بود، در اولين منزل بـين راه «قـريه باسمنج» ديده است؛ و شرح آن اين است که شهـريار در خواب مي بـيـند که بر روي قـلل کوهـها طبل بزرگي را مي کوبـند و صداي آن طبل در اطراف و جـوانب مي پـيچـد و به قدري صداي آن رعـد آساست که خودش نـيز وحشت مي کـند.
و . . .